Είχε αρχίσει πια να σκοτεινιάζει για καλά. Η μις Μαρπλ πήρε το πλεκτό της και κάθισε μπροστά στη μπαλκονόπορτα της βιβλιοθήκης. Σε μια στιγμή, ρίχνοντας μια ματιά απ’ το τζάμι, είδε την Πατ που βημάτιζε πάνω-κάτω, έξω στη βεράντα. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα και της φώναξε.
- Ελάτε μέσα, καλή μου. Έχει πολύ κρύο και υγρασία για να είστε έξω χωρίς παλτό.
Η Πατ δεν έφερε αντίρρηση και μπήκε στη βιβλιοθήκη, όπου άναψε δύο λάμπες.
- Ναι, έχετε δίκιο, δεν είναι πολύ καλό απόγευμα.
Κάθισε δίπλα στη μις Μαρπλ και τη ρώτησε τι ήταν αυτό που έπλεκε.
- Α, μια ζακετούλα για μβρό, είπε η μις Μαρπλ. Νομίζω ότι ποτέ δεν είναι αρκετές οι ζακετούλες. Είναι νούμερο δύο. Πάντα πλέκω αυτό το μέγεθος. Τα μωρά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα.
Η Πατ άπλωσε τα πόδια της προς το τζάκι.
- Τι ωραία που είναι εδώ μέσα σήμερα, κοντά στη φωτιά, με εσάς που πλέκετε για μωρά. Όλα μοιάζουν αναπαυτικά και οικεία, όπως θα έπρεπε να είναι η Αγγλία.
- Μα έτσι είναι η Αγγλία, έκανε η μις Μαρπλ.

Αγκάθα Κρίστι, Ένα άλλοθι για τρία εγκλήματα, εκδόσεις Λυχνάρι.
Μετάφραση: Λουκάς Λορδάνος