Η κα. Βαν Ράυντωκ στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη φορώντας μόνο μια ροζ κομπιναιζόν. Το στήθος της διατηρούσε τη φόρμα του, αν και μέσα σε ενισχυμένο σουτιέν. Φορούσε φίνες μεταξωτές κάλτσες και τα πόδια της διατηρούσαν ακόμη αξιοζήλευτες καμπύλες. Το πρόσωπό της από το συνεχές μασάζ και το υπερβολικό μακιγιάζ, φαινόταν από σχετική απόσταση σχεδόν νεανικό. Τα μαλλιά της είχαν μιαν απόχρωση προς το μπλε και διατηρούσαν τη φόρμα που είχαν πάρει με την περμανάντ. Ήταν αδύνατον, όταν την κοιτούσες, να καταλάβεις την πραγματική της ηλικία. Ότι μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα χρήματα, το είχαν κάνει, σε συνδυασμό με το μασάζ, τη δίαιτα και τις γυμανστικές ασκήσεις.
Η Ρουθ κοίταξε τη φίλη της με μάτια που λαμπύριζαν από εξυπνάδα.
-Το πιστεύεις, Τζέην, έκανε, πως πολύς κόσμος μπορεί να μαντέψει ότι εσύ και εγώ έχουμε την ίδια ηλικία;
Η μις Μαρπλ της αποκρίθηκε με την ίδια σαρκαστική διάθεση:
-Α, όχι. Εγώ δείχνω πάντα την πραγματική μου ηλικία.
Η μις Μαρπλ είχε κάτασπρα μαλλιά, ένα απαλότατο ροζ πρόσωπο, με ελαφρές ρυτίδες και λοξά, κινέζικα μάτια. Το χρώμα τους ήταν το χρώμα του αίθριου ουρανού. Ήταν, με άλλα λόγια, ένα γλυκύτατο πλάσμα και κανείς δεν θα μπορούσε να πει το ίδιο και για την κα. Ρουθ Βαν Ράυντωκ.

Αγκάθα Κρίστι, Οι δύο όψεις ενός εγκλήματος, εκδόσεις Λυχνάρι.
Μετάφραση: Τάσος Λαζαρίδης